Kłopotka czarnego można spotkać przede wszystkim w Europie oraz Azji. Ponadto zasiedla takie kraje jak Chiny, Kaukaz, Japonia, Korea, Mongolia oraz Syberia. W Polsce jest spotykany bardzo często.
Wielkość kłopotka czarnego waha się od 10 do 25mm. Jak nazwa podpowiada, owad ten jest czarny. Ma połyskujące i walcowate ciało. Głowa jest znacznie wysunięta. Zarówno u samców jak i u samic, na pierwszy rzut oka widoczne są względnie duże czułki. Całe ciało- prócz ostatniego segmentu odwłoka- pokryte jest pokrywą, która jest jedną w wyróżniających kłopotka cech.
Kłopotek czarny zasiedla lasy iglaste, szczególnie sosnowe. Znaleźć je można w pniakach oraz wszelkich korzeniach drzew, (bez względu na to, ile one mają lat) głównie bardzo zacienionych. Żerują na drzewach stojących, ale także leżących, zarówno przewróconych przez warunki atmosferyczne, jak i w skutek działalności człowieka.
Podczas okresu lęgowego samica składa jaja w małych grupkach po około 2- 6 sztuk. Początkowo jaja wędrują w szyi korzennej, po czym przemieszczają się coraz głębiej w dno korzeni. Niekiedy sięga nawet 3 metrów głębokości. Wylęgłe larwy po okresie nie dłuższym niż trzy tygodnie zaczynają wygryzać korę drzewną, a następnie żerują w niej. Im dłużej trwa ten proces, tym szkodniki głębiej atakują drewno. Tunele larw wypełnione są mączką drzewną oraz strzępkami kory.
Proces przepoczwarczenia trwa około 20 dni. Po tym czasie osobnik przeobraża się w postać dorosłą. Postać imago przebywa w kolebce poczwarkowej jeszcze około jednego tygodnia. Okres ten waha się, gdyż uzależniony jest od temperatury oraz wilgotności powietrza.
Kłopotek czarny nie jest zaliczany do groźnych szkodników drewna, gdyż atakuje tylko stare pniaki oraz korzenie w lasach. W związku z tym jego ewentualne występowanie nie ma większego znaczenia dla człowieka.
TAGI:kłopotek czarny, korniki, zwalczanie korników, Corneco, owady w drewnie,
Warto wspomnieć, że poza dorosłymi osobnikami w drewnie żerują również larwy groźnych ksylofagów. Larwy powodują poważne uszkodzenia martwego drewna, żerując w nim przez cały okres cyklu rozwojowego czyli nawet kilka lat.
Samice spuszczela pospolitego składają jaja partiami w szpary w drewnie na głębokość 2-3 cm. Ważną rolę przy składaniu jaj odgrywają warunki atmosferyczne. Samice spuszczela wybierają miejsca silnie nasłonecznione i ciepłe. Przy temperaturze 28-30 °C są niewątpliwie fotofilne. Najczęściej samica składa około 200 jaj, ale rekord liczy nawet ponad 500. Wylęg larw spuszczela również zależy od temperatury i wilgotności otoczenia i może trwać od kilku do nawet kilkudziesięciu dni. Im wyższa temperatura i wilgotność, tym szybciej następuje wylęg.
Po wylęgu młode larwy spuszczela wgryzają się w drewno, drążąc w nim chodniki. Biała larwa osiąga długość do 30 mm. Posiada trzy pary nóg tułowiowych, a po obu stronach głowy po trzy przyoczka. Na całej linii pokryty jest poprzecznymi i podłużnymi bruzdkami. Rozwój larw uzależniony jest od panujących warunków atmosferycznych oraz od wartości odżywczej drewna. Wartość drewna wzrasta wraz ze wzrostem zawartości w nim białka. Udowodniono, że zaraz po wylęgu najszybszy wzrost larw następuje w temperaturze 28-30°C i wilgotności względnej 90-100%. Maksymalna temperatura podczas rozwoju larw wynosi 35°C, natomiast minimum to ok. 10°C. Żer młodych larw odbywa się we wczesnym drewnie, natomiast starsze larwy ze względu na swój rozmiar żerują w późnym drewnie, niszcząc je zupełnie. Wnętrze żerowiska wypełnione jest mączką drzewną. Przeciętna szerokość chodników rosłych larw wynosi 6 mm. Okres rozwoju larw w zależności od czynników mających wpływ na ich wzrost trwa około 3-6 lat.
Larwy spuszczela żerują w drewnie wyłącznie gatunków iglastych: sosnowym, świerkowym i jodłowym. Drążą kanały w bielastej części drewna, ze względu na ilość białka zawartą w bielu. Larwy spuszczela pospolitego rozwijają się w martwym i suchym drewnie. Spuszczel pospolity jest najgroźniejszym szkodnikiem drewna niszczącym najczęściej konstrukcje dachowe i ściany.
(Warto tu dołączyć fotografie lub video z larwą spuszczela wykonane przeze mnie)
Larwa kołatka domowego
Samice kołatka składają jaja pojedynczo lub partiami 30-60 jaj w szpary drewna lub otwory wylotowe owadów. Przy sprzyjających warunkach, tj. temperaturze 20°C i wilgotności względnej powietrza 87%, larwy wylęgają się po kilkunastu dniach. Tuż po wylęgu larwy zaczynają drążyć chodnik, który osiąga szerokość ok. 2 mm. Larwa barwy białej jest łukowato wygięta i osiąga długość do 6 mm. Ma wyraźnie zaznaczoną głowę i trzy pary nóg tułowiowych. Żerowisko wypełnione jest mączką drzewna i odchodami. W zależności od wartości pokarmowej drewna oraz od jego temperatury i wilgotności okres rozwoju larw może trwać 1-3 lub więcej lat. Maksymalna temperatura podczas rozwoju wynosi 28°C, a wilgotność powietrza 50-60%. Najlepszymi warunkami rozwoju kołatek domowy ma w piwnicach lub innych chłodnych i wilgotnych pomieszczeniach.
Larwy kołatka rozwijają się w martwym drewnie zarówno gatunków liściastych jak i iglastych. W drewnie sosny, dębu, jesionu i robinii żerują w części bielastej, natomiast w drewnie świerka, jodły, brzozy i buka żeruje również głębiej. Larwy kołatka atakują drewno zdrowe jak i stare. Kołatek domowy niszczy drewniane elementy budowli, w tym belki przyziemia, legary i podłogi oraz meble, rzeźby i inne wyroby z drewna. Ze względu na żer w starym drewnie, stanowi zagrożenie dla zabytkowych i antycznych mebli, eksponatów.
TAGI:Larwy żerujące w drewnie, Corneco, Owady w drewnie, firma Corneco sp. z o.o. , Tępienie larw w drewnie,
Najczęściej występującym w Polsce szkodnikiem z rodziny kornikowatych jest kornik drukarz.
Kornik drukarz (Ips Typographus L.) to chrząszcz o barwie ciemnobrunatnej, o długości ciała 4,2- 5,5 mm. Ciało kornika jest walcowate, krępe, a jego powierzchnia lśniąca, pokryta owłosieniem. Tylne pokrywy tworzą rodzaj łopatki, której powierzchnia jest matowa. Na spadach pokryw znajdują się 4 kolce.
Rójka kornika
Z początkiem ciepłej wiosny korniki opuszczają swoje zimowiska, wówczas rozpoczyna się rójka i trwa 2-3 tygodnie. Po opuszczeniu zimowisk samce tego owada wdrążają się pod korę i robią jamkę w miejscu, gdzie kora jest cieńsza, aby przedostać się do wnętrza. Obok wydrążonego w korze wejścia wygryzają jeszcze jeden otwór, ale znacznie większy tzw. komorę godową, do której samice. Dochodzi tam do zapłodnienia samic. Każda samica zakłada własny chodnik, w którym drąży jamki i składa w nich jajeczka w ilości 40-100 sztuk. Wybudowany przez samicę chodnik może osiągać nawet 10-15 cm. Powstałe w tym zabiegu trociny samica „sprząta” za pomocą łopatki w kierunku komory godowej. Samiec również uczestniczy w tym działaniu, wyrzucając trociny na zewnątrz chodnika. Powstające w tym procesie trociny są szkodliwym działaniem korników.
Larwy kornika
Ze złożonych jaj wylęgają się białe larwy, które również drążą swoje chodniki w korze. Chodniki mają bardzo regularny układ, przypominający wiersze książki, stąd zawdzięcza swoją nazwę kornik-drukarz. Rozwój larwy trwa 2-3 tygodnie, jednak uzależniony jest od temperatury. Zimne dni mogą spowodować wydłużenie tego okresu. Na krańcach chodnika larwa drąży kolebkę, w której dochodzi do przepoczwarczenia. Stadium poczwarki trwa tylko 1-2 tygodnie. Po czym poczwarka przekształca się w białego chrząszcza. Kornik rozpoczyna żer uzupełniający, podczas którego odżywia się korą części chodnika larwalnego. Intensywny rozwój oraz ciepłe lato sprawiają, że samce szybko staja się gotowe do rozmnażania. W tym celu przelatują na inne drzewa, gdzie zakładają komorę godową i zakładają tzw. II generację- pokolenie, przebiegającą podobnie jak wyżej opisane. Z powodu ochłodzenia rozwój może zostać zahamowany.
W związku z tym zdarza się, że zimują w kolebkach na chodnikach larwalnych, w zależności od stadium rozwoju w postaci chrząszcza, poczwarki lub larwy. W naszym klimacie zimujące larwy i poczwarki nie mają szans na przeżycie. Natomiast dorosłe chrząszcze są w stanie przetrwać do wiosny i wydać potomstwo, a po upływie okresu tzw. żeru regeneracyjnego mogą ponownie się rozmnażać. Czas trwania rozwoju wynosi 6-13 tygodni, a nawet może trwać rok w zależności od temperatury otoczenia i wilgotności.
jak zwalczyć korniki?
Zwalczanie korników
Kornik drukarz może powodować duże szkody w lasach, zwłaszcza tam, gdzie istnieją osłabione gatunki drzew. Przykładem mogą być lasy świerkowe osłabione w wyniku silnych wiatrów, intensywnych burz czy pożarów. Wówczas kornik pojawia się jako szkodnik wtórny i zasiedla osłabione drzewa.
Aby uchronić lasy przed masowym atakiem tego owada należy pamiętać o kilku ważnych czynnikach. Istotne jest zachowanie odpowiedniego stanu sanitarnego lasu, poprzez usuwanie osłabionych drzew, a także prawidłowej gospodarki leśnej. Należy zwrócić uwagę, aby nie sadzić jednolitych lasów świerkowych, gdyż właśnie w takich lasach korniki masowo się rozmnażają.
Walka z kornikiem
Można także walczyć z kornikiem drukarzem bezpośrednio, poprzez zakładanie pułapek na świerkach w różnych odstępach czasu. Jednak o każdej porze roku można spotkać w lesie tego szkodnika w różnych fazach rozwoju, co tym bardziej utrudnia jego zwalczanie. Dlatego tak ważna jest ciągła analiza rozwoju kornika i monitoring stanu drzew w naszych lasach. Zatem warto pamiętać, że w lasach, które zostały zniszczone z przyczyn losowych należy zakładać drzewa pułapkowe i dokładnie je monitorować.
Należy zwrócić uwagę, że kornik oprócz wyrządzania szkód ma również inne, bardziej pozytywne znaczenie. Chrząszcz ten stanowi źródło pokarmowe niektórych gatunków ptaków owadożernych, a jego masowe występowanie jest szczególnie ważne dla dzięcioła trójpalczastego.
Kornik drukarz często mylony jest z technicznymi szkodnikami drewna, a osoby szukające pomocy zadają pytania :
jak zwalczyć korniki w belkach – metody, korniki jak się pozbyć w domu, dachu, więźbie dachowej?, jakie zastosować preparaty na korniki?, jak wygląda kornik zdjęcia , terpentyna na korniki – czy to dobry sposób? co jest lepsze w zwalczaniu korników gazowanie czy fumigacja?
Na te pytania odpowiedzą Państwu eksperci z firmy www.corneco.pl
Kornik drukarz to gatunek chrząszcza z rodziny kornikowatych. W Polsce występuje głównie w górach oraz Warmii i Mazurach. Jaja, poczwarki i larwy barwy białej. Młode osobniki koloru żółtego, zaś dorosłe chrząszcze barwy ciemnobrązowej, długości około 4-5 mm, pokryte są rdzawym owłosieniem. Głównym gatunkiem drzew atakowanym przez korniki w Polsce jest świerk pospolity, lecz bywa też, że atakowane są jodły, limby, sosny i modrzewie. Jest to jeden z najgroźniejszych szkodników lasów gospodarczych. Korniki atakują głównie drzewa osłabione, lecz przy masowym występowaniu zasiedlają drzewa nieokazujące oznak osłabienia.
Szkodnik rozprzestrzeniony w strefie umiarkowanej całej półkuli północnej, a więc w Europie, Afryce Północnej oraz na kontynencie azjatyckim.
Spuszczel nie występuje na wzniesieniach powyżej 1000 m.n.p.m. Pospolity jest w całej Polsce, najliczniejszy jednak na niżu w najcieplejszych regionach kraju.
Chrząszcze roją się od połowy czerwca do połowy sierpnia, najczęściej jednak w najgorętszych dniach lipca. W pomieszczeniach ogrzewanych mogą pojawić się także w zimę. Szkodniki wychodzą z drewna w najgorętszej porze dnia.
Jaja i larwy spuszczela pospolitego
Samica składa jaja w szpary w drewnie za pomocą teleskopowo wysuwanego pokładełka. Może ona znieść nawet ponad 500 jaj. Larwy lęgną się po kilki, kilkunastu dniach, żerując latami, powodując czasem znaczne szkody.
W jakim drewnie żeruje spuszczel pospolity
Spuszczel pospolity preferuje drewno miękkie takie jak sosna, jodła, świerk, o stosunkowo niskiej zawartości wilgoci, używane do konstrukcji budowlanych. Może zasiedlać również lasy, gdzie atakuje gałęzie martwych drzew, ale w Europie środkowej, w krajach śródziemnomorskich i w Afryce Północnej nie występuje już w naturalnych środowiskach, co jest wynikiem zmian klimatycznych, intensywnych wyrębów lasu i wypasów owiec.
Spuszczel jest w Europie najgroźniejszym szkodnikiem budowli drewnianych i wszelkich innych urządzeń z drewna, które atakuje przez szereg pokoleń aż do całkowitego zniszczenia. Zdarza się, że już 10- letnie budynki zawalają się na skutek zniszczeń spowodowanych przez tego owada. Szczególnie zagrożone są konstrukcje dachowe, ponieważ spuszczel znajduje bardzo dogodne warunki rozwoju na gorących strychach.
Ochrona budynków oraz innych urządzeń i wyrobów z drewna przed spuszczelem polega na głębokim nasyceniu drewna preparatami o długotrwałym działaniu toksycznym.
TAGI:Spuszczel Pospolity, Corneco, białe larwy w drewnie, korniki we więźbie dachowej, Czarny chrząszcz
Skórniki to małe lub średniej wielkości (2-9 mm) owady, których ciało pokrywają włoski lub łuseczki. Są owalnego lub owalno podłużnego kształtu i barwy od czarnej przez ciemnobrunatną do brunatnej. Łuski lub włoski układają się w rożnego rodzaju pstrokate desenie.Na małej głowie ukrytej pod przedpleczem, owady posiadają czułki. W zależności od gatunku liczba członów na czułkach wynosi od 5 do 11 członów, z czego ostatnie trzy tworzą tzw. buławkę. Pod przedpleczem często pojawia się zagłębienia do ukrywania czułków.
Larwy skórników mają ciało bardzo silnie zwężające się ku dołowi, a ich ciało jest bardzo gęsto i różnorodnie owłosione.
Skórniki to szkodniki różnych materiałów pochodzenia od zwierzęcego: skóry, wełna, pióra i mięso, niektóre gatunki stanowią jednak zagrożenie dla drewna wyrobionego. Dorosłe larwy bowiem wchodzą w głąb drewna by się przepoczwarczyć.
Gatunkami skórnikowatych powszechnie występującymi są:
skórnik natrupek (Dermestes frischii)
skórnik słoniniec (Dermestes lardarius)
TAGI:Skórnikowate, owady w drewnie, Corneco, robaki gryzące drewno, korniki.
