Archiwa tagu: zwalczanie szkodnikó drewna

średzinka mglista szkodnik

Średzinka mglista – szkodnik drewna żeruje w olchach i dębach

Występowanie średzinki mglistej

Średzinka mglista powszechnie występuje na terenie Europy. Zasięg jej występowania na naszym kontynencie rozciąga się od Wysp Brytyjskich przez Danię i południową Szwecję aż do południowego Uralu. Południowy zasięg występowania średzinki mglistej sięga aż do Morza Śródziemnego.

Poza Europą średzinka mglista występuje na terenie północnej Afryki, Kaukazu, Zakaukazia, oraz Azji Mniejszej. W Polsce średzinka mglista pojawia się w lasach liściastych i zadrzewieniach miejskich znajdujących się na terenie całego kraju z wyjątkiem wysokich gór.

Żerowanie średzinki mglistej

Średzinka mglista najczęściej żeruje w olchach i dębach. Poza nimi ten drewnożerny owad żeruje również w wielu innych gatunkach drzew liściastych takich jak graby, klony, lipy, olsze, brzozy, leszczyny, morwy, robinie, orzechy włoskie, wiązy, topole, wierzby, kruszyny i bezy lilak. Średzinki mgliste żerują również w drzewach owocowych takich jak śliwy, dzikie grusze, jabłonie, wiśnie i czereśnie. Średzinka mglista opada głównie drzewa obumierające, osłabione lub martwe. Żeruje też w mających od 3 do 13 centymetrów średnicy gałęziach i konarach leżących na ściółce lub znajdujących się w koronach drzew.

Morfologia owada, czyli jak wygląda średzinka mglista

Osobniki dorosłe średzinki mglistej mają od 7,5 do 16 milimetrów długości. Górna część ich ciał jest szaro, plamiście owłosiona oraz rdzawobrunatna. Na przedpleczu oraz głowie średzinki mglistej znajduje się kilka czarnych, podłużnych pasków. Na środku pokrywy znajduje się szaro owłosiona, szeroka przepaska, która przerwana jest na szwie. Czułki samców sięgają poza tylną krawędź pokryw. Czułki samic żerdzianki mglistej są wyraźnie krótsze od czułek samców.

Larwy średzinki mglistej mają wydłużone, białawe i lekko spłaszczone grzbietowo-brzusznie ciała. Osiągają one do 30 milimetrów długości. Na przedniej krawędzi czoła larwy średzinki mglistej znajdują się długie i gęste bruzdki. Po obu stronach niewielkiego kolca na ostatnim segmencie odwłokowym 5 szczecinek.

Poczwarki średzinki mglistej mają od 9 do 16 milimetrów długości. Charakterystyczną cechą poczwarek średzinki mglistej są proste, mocne kolce, których osiem znajduje się na ostatnim segmencie odwłokowym.

Średzinka mglista może być mylona z bardzo do niej podobnymi gatunkami Aegomorphus obscurior i Mesosa myops.

Rozmnażanie się i rozwój średzinki mglistej

Osobniki dorosłe średzinki mglistej pojawiają się od kwietnia do sierpnia, ale najliczniejsze są one w czerwcu. Pojawiają się głównie na strzałach oraz gałęziach drzew żywicielskich. Zauważenie osobników dorosłych średzinki mglistej jest dość trudne ponieważ mają one maskujące zabarwienie.

Jaja składane są przez samice średzinki mglistej w szparach kory. Po wylęgnięciu się larwy tego drewnożernego owada początkowo żerują w kambium i łyku w których wygryzają one podłużne chodniki mające od 5 do 6 milimetrów szerokości. Chodniki te wypełnione są przez te drewnożerne robaki brunatnymi, ubitymi trocinkami. Później drewnożerne larwy zaczynają wygryzać płytkie chodniki w powierzchniowych warstwach drewna. Krawędzie tych chodników są łagodnie zaokrąglone.

W końcowej części chodniki drążone przez te robaki w drewnie placowato się rozszerzają. Na dnie tych placowatych chodników znajduje się owalny, płaski otwór o średnicy mającej 5 na 7 milimetrów. Otwór ten prowadzi do wnętrza mającej hakowaty kształt kolebki poczwarkowej. Kolebka ta ma wymiary wynoszące 32 na 10 milimetrów. Sięga ona do głębokości wynoszącej 25 milimetrów w głąb drewna. W przypadku cieńszych gałęzi kolebki poczwarkowe mogą sięgać aż do rdzenia. Przepoczwarzenie larw ma miejsce pod koniec lata. Po wylegnięciu się osobniki dorosłe wygryzają w korze koliste otwory mające 5 milimetrów średnicy. Cały cykl rozwojowy średzinki mglistej trwa od dwóch do trzech lat.

Jak szkody jest w stanie wyrządzić średzinka mglista

Średzinka mglista jest szkodnikiem wtórnym. Dobija on drzewa obumierające i osłabione. Lokalnie zdarza się, że średzinki mgliste pojawiają się licznie. Dotyczy to zwłaszcza sadów owocowych oraz zadrzewień dębowych i miejskich. Średzinki mgliste mogą zasiedlać także drzewa żywe w których powodują powstawanie suchoczubów.

Na szczęście uszkodzenia drewna powodowane przez średzinkę mglistą nie są poważne i koncentrują się w częściach drewna, które podczas jego obróbki trafiają do odpadów. Zapobieganie szkodom powodowanym przez średzinkę mglistą polega na przestrzeganiu zasad higieny lasu.

drwalnik paskowany zwalczanie

Drwalnik paskowany – występowanie, żerowanie i zwalczanie szkodnika

Drwalnik paskowany – drewnożerny owad z rodziny kornikowatych.

Drwalnik paskowany (Trypodendron lineatum) jest drewnożernym chrząszczem z rodziny kornikowatych. Drwalnik paskowany to groźny szkodnik techniczny drewna.

Miejsca bytowania drwalnika paskowanego

Drwalnik paskowany występuje w Europie, Syberii, na Wyspach Kurylskich i w Ameryce Północnej. Pojawia się w lasach iglastych i mieszanych oraz na składnicach drewna.

Drwalnik paskowany – żerowisko

Drwalnik paskowany żeruje w drzewach iglastych. Najczęściej są to sosny lub świerki. Rzadziej modrzew lub jodła. Jedynym drzewem iglastym na którym drwalnik paskowany nie żeruje jest cis. Żerowanie drwalnika paskowanego najczęściej odbywa się w drzewach martwych lub umierających na których następuje rozwój abrozyjnego grzyba Monila candida. Zazwyczaj są to drzewa zasiedlone wcześniej przez inne szkodniki. Najczęściej pojawia się w zacienionych miejscach zapewniających najlepsze warunki dla rozwoju będących pokarmem drwalnika paskowanego symbiotycznych grzybów. Drwalnik paskowany może żerować również w drewnie okorowanym na przykład znajdującym się na składnicach drewna.

Jak wygląda drwalnik paskowany, czyli biologia owada

Osobniki dorosłe drwalnika paskowanego mają walcowaty kształt ciała. Przedplecze drwalnika paskowanego jest dwubarwne. Dymorfizm płciowy dość wyraźny. Przedplecze samic drwalnika paskowanego jest bardziej owalne podczas gdy przedplecze samic drwalnika paskowanego bardziej prostokątne. Czoło samicy drwalnika paskowanego jest wypukłe, a samca drwalnika paskowanego  wklęsłe. Oczy drwalnika paskowanego podzielone są na dwa trójkąty. Na pokrywie drwalnika paskowanego znajdują się regularnie rozmieszczone kropeczki tworzące wzdłuż tułowia linie.

Rozmnażanie się i rozwój drwalnika paskowanego

Termin rójki drwalnika paskowanego uzależniony jest od warunków atmosferycznych. Może ona odbywać się od marca do czerwca. Kopulacja drwalnika paskowanego ma miejsce na korze drzew. Po kopulacji samice drwalnika paskowanego zaczynają drążyć chodniki wejściowe. Ich przebieg zgodny jest z przebiegiem promieni rdzeniowych w drewnie. Długość chodników wejściowych drwalnika paskowanego jest bardzo zróżnicowana. Mają one od 4 do 50 milimetrów długości. W drążeniu chodnika pomaga samicy samiec drwalnika paskowanego usuwający z chodnika ekskrementy i trocinki.

Po wydrążeniu chodnika wejściowego samica drwalnika paskowanego zaczyna drążyć biegnące w płaszczyźnie słojów przyrostu rocznego chodniki lęgowe nazywane również chodnikami macierzystymi.  Długość tych chodników cechuje się dużym zróżnicowaniem. Mogą mieć one od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów długości. Składający się z chodnika wejściowego i chodników macierzystych. Układ chodników przypomina drabinkę co ułatwia identyfikacje żerowania tego gatunku szkodników drewna. Podczas drążenia samica drwalnika paskowanego umieszcza w chodnikach zarodniki ambrozyjnych grzybów. Grzybnia tych grzybów będzie stanowić pokarm larw drwalnika paskowanego.

Jaja składane są przez samice drwalnika paskowanego w nyżach jajowych znajdujących się na górnej oraz dolnej stronie chodników macierzystych. Składanie jaj przez samice drwalnika paskowanego trwa od 20 do 25 dni. Jaja drwalnika paskowanego są elipsoidalne, mlecznobiałe i perłowo połyskujące.

Po upływie od 6 do 14 dni wylegają się z nich odżywiające się grzybnią i drewnem larwy drwalnika paskowanego. Rozwój larw drwalnika paskowanego jest wyjątkowo szybki jak na szkodnika drewna. W sprzyjających warunkach może on trwać 50 dni. Prawdopodobnie tak szybki rozwój larw drwalnika paskowanego spowodowany jest ich dietą. Grzyby, którymi żywi się drwalnik paskowany są dużo łatwiejsze do strawienia od drewna będące pokarmem większości szkodników drewna. Rozwój larw szkodników drewna odżywiających się samym drewnem nierzadko trwa wiele lat. Tak jest między innym w przypadku szkodników takich jak spuszczel pospolity czy kołatek domowy.

Łukowato zgięte larwy drwalnika paskowanego mają 4 milimetry długości. W przeważającej części są one białe. Jedynie głowa larw drwalnika paskowanego jest jasnobrunatna.

Poczwarki drwalnika paskowanego są białe. W końcowej części ich ciała znajdują się dwa wyrostki, a na częściach odwłokowych haczyki.

Osobniki dorosłe drwalnika paskowanego spędzają zimę w ściółce lub w górnej warstwie gleby.

Straty powodowane przez drwalnika paskowanego

Drwalnik paskowany powoduje zmniejszenie się jakości drewna w którym żeruje w tym zwłaszcza powstawanie w nim sinizn. Na skutek jego działalności następuje znaczny spadek wytrzymałości drewna  wykonanego z drzew w których żerował. Zazwyczaj nadaje się ono wyłącznie do celów opałowych.

Zwalczanie drwalnika paskowanego w lasach

Podstawową metodą zwalczania drwalnika paskowanego na terenach leśnych jest przestrzeganie zasad higieny lasu. W celu uniknięcia porażenia przez drwalnika paskowanego kolejnych drzew drzewa już porażone przez drwalnika paskowanego są suszone i wywożone z lasu. Jeśli porażony przez drwalnika paskowanego został duży obszar owad ten może być zwalczany za pomocą oprysków agrolotniczych. Drwalnik paskowany może być również zwalczany za pomocą pułapek feromonowych zwabiających chrząszcze swoim zapachem.

Zwalczanie drwalnika pakowanego w drewnie i w budynkach

Drwalnik paskowany bywa stwierdzany w konstrukcjach wykonanych z drewna lub meblach. Zazwyczaj jednak pojawia się w nich ponieważ był już w drewnie z którego wykonano te konstrukcje i przedmioty kiedy ścinano drzewa z których je uzyskano.

Jeśli chodzi o zwalczanie drwalnika paskowanego w meblach to w tym celu stosowane są takie same metody jak jest to w przypadku innych szkodników drewna takich jak na przykład spuszczel pospolity lub kołatek domowy. Najczęściej są to gazowanie fosforowodorem, dezynsekcja beztlenowa, zwalczanie drwalnika paskowanego promieniowaniem mikrofalowym znanym tez jako metoda mikrofalowa zwalczania szkodników drewna lub zwalczanie drwalnika paskowanego żelem owadobójczym XILIX.

owady w drewnie

Zwalczanie szkodników drewna

owady w drewnie

Zwalczanie szkodników drewa

Zwalczanie szkodników drewna jest jednym z najtrudniejszych zabiegów. Niektóre gatunki są odporne na stosowane środki chemiczne, inne na wysoką bądź niską temperaturę. Dlatego też z punktu widzenia firm zajmujących się walką z tymi szkodnikami/owadami, jest nie lada wyzwaniem całkowite pozbycie się owych insektów. Jednak każdy drewnojad ma swoje słabe strony. Na przykład Kołatek Domowy czy Spuszczel Pospolity są szczególnie wyczulone na wysoką temperaturę, dlatego do walki z nim można jest stosować nagrzewanie drewna do temperatury od 56°C do 60°C.

Zwalczanie szkodników drewna metoda termiczną

Drewno można osuszać (dezynsekcja termiczna) na dwa sposoby:
Pierwszym z nich może być tzw. sposób objętościowy. Stosuje się go na dużych powierzchniach, np. halach, magazynach itp.

Metoda mikrofalowa w zwalczaniu szkodników drewna

Drugim z nich jest natomiast sposób punktowy. Charakteryzuje się tym, iż działa tylko na pewnym, małym obszarze, np. część mebli, deski, podłogi drewniane itp. urządzeniem emitującym mikrofale (dezynsekcja mikrofalowa)

Jednak chcąc w przyszłości uniknąć kłopotu z niechcianymi lokatorami, najlepiej jest zastosować metodę dezynsekcji termicznej  lub dezynsekcji mikrofalowej, zanim wprowadzimy i zamontujemy elementy drewniane u siebie w domu. Wtedy można mieć pewność, że szkodniki/owady nie zasiedlą podłóg, więźby dachowej czy mebli.

Dodatkowo należy także pamiętać, że warto jest użyć impregnatów, których zadaniem jest ochrona drewna przed szkodnikami. Najważniejszymi elementami drewnianymi, które należy zabezpieczyć właśnie impregnatem, są przede wszystkim elementy dachowe, schody oraz podłogi (zwłaszcza parkiety).

Zwalczanie larw szkodników drewna

Kiedy jednak po mimo prób, szkodniki zaatakują drewno w domu bądź mieszkaniu, wtedy należy zgłosić się do firmy, która na co dzień zajmuje się usuwaniem tego typu owadów np. firmy Corneco.  Aby pozbyć się ich na dobre, najważniejsze jest zachować systematyczność i konsekwencję swojej pracy. Wszystkie kanaliki stworzone przez szkodnika należy dokładnie zakleić, ale przed tym, poprzez otwór, wprowadzić środki chemiczne, które mają za zadanie odstraszyć je i zwalczyć. Nie można dopuścić do sytuacji, w której owad opuści swoje chodniki, gdyż w takim przypadku może zaatakować inne drewniane przedmioty i elementy konstrukcyjne. Niestety, przeprowadzenie tego typu operacji jest czasochłonne oraz względnie trudne, nawet dla doświadczonego specjalisty. Największym problemem są przede wszystkim larwy szkodników drewna. Są one wyjątkowo wytrzymałe na różne temperatury oraz podawane im środki chemiczne. Dodatkowo, to właśnie larwy przynoszą największe straty, gdyż (spośród wszystkich stadiów) żerują najdłużej, co za tym idzie, przynoszą bardzo duże straty.

larwy w drewnie - corneco

Chcąc uchronić się przed szkodnikami drewna takimi jak spuszczel czy kołatek, trzeba przestrzegać podstawowych zasad higieny drewna i drewnianych konstrukcji – prawidłowa impregnacja oraz osuszanie w wysokiej temperaturze przez wyspecjalizowane przedsiębiorstwa.

Firma zwalczająca szkodniki drewna

Firma CORNECO jest liderem w zwalczaniu szkodników drewna. Jakość usług i bezkonkurencyjna skuteczność jest tego wizytówka od wielu lat. Propozycją Corneco jest szeroki wachlarz usług, dostosowanych indywidualnie do potrzeb każdego klienta. Gwarancją jakości jest również wykwalifikowana kadra pracowniczą oraz najwyższej klasy środki stosowane do walki ze szkodnikami drewna.

TAGI: Szkodniki drewna, Owady w drewnie, robaki gryzące drewno,