Archiwa tagu: dezynsekcja termiczna

średzinka mglista szkodnik

Średzinka mglista – szkodnik drewna żeruje w olchach i dębach

Występowanie średzinki mglistej

Średzinka mglista powszechnie występuje na terenie Europy. Zasięg jej występowania na naszym kontynencie rozciąga się od Wysp Brytyjskich przez Danię i południową Szwecję aż do południowego Uralu. Południowy zasięg występowania średzinki mglistej sięga aż do Morza Śródziemnego.

Poza Europą średzinka mglista występuje na terenie północnej Afryki, Kaukazu, Zakaukazia, oraz Azji Mniejszej. W Polsce średzinka mglista pojawia się w lasach liściastych i zadrzewieniach miejskich znajdujących się na terenie całego kraju z wyjątkiem wysokich gór.

Żerowanie średzinki mglistej

Średzinka mglista najczęściej żeruje w olchach i dębach. Poza nimi ten drewnożerny owad żeruje również w wielu innych gatunkach drzew liściastych takich jak graby, klony, lipy, olsze, brzozy, leszczyny, morwy, robinie, orzechy włoskie, wiązy, topole, wierzby, kruszyny i bezy lilak. Średzinki mgliste żerują również w drzewach owocowych takich jak śliwy, dzikie grusze, jabłonie, wiśnie i czereśnie. Średzinka mglista opada głównie drzewa obumierające, osłabione lub martwe. Żeruje też w mających od 3 do 13 centymetrów średnicy gałęziach i konarach leżących na ściółce lub znajdujących się w koronach drzew.

Morfologia owada, czyli jak wygląda średzinka mglista

Osobniki dorosłe średzinki mglistej mają od 7,5 do 16 milimetrów długości. Górna część ich ciał jest szaro, plamiście owłosiona oraz rdzawobrunatna. Na przedpleczu oraz głowie średzinki mglistej znajduje się kilka czarnych, podłużnych pasków. Na środku pokrywy znajduje się szaro owłosiona, szeroka przepaska, która przerwana jest na szwie. Czułki samców sięgają poza tylną krawędź pokryw. Czułki samic żerdzianki mglistej są wyraźnie krótsze od czułek samców.

Larwy średzinki mglistej mają wydłużone, białawe i lekko spłaszczone grzbietowo-brzusznie ciała. Osiągają one do 30 milimetrów długości. Na przedniej krawędzi czoła larwy średzinki mglistej znajdują się długie i gęste bruzdki. Po obu stronach niewielkiego kolca na ostatnim segmencie odwłokowym 5 szczecinek.

Poczwarki średzinki mglistej mają od 9 do 16 milimetrów długości. Charakterystyczną cechą poczwarek średzinki mglistej są proste, mocne kolce, których osiem znajduje się na ostatnim segmencie odwłokowym.

Średzinka mglista może być mylona z bardzo do niej podobnymi gatunkami Aegomorphus obscurior i Mesosa myops.

Rozmnażanie się i rozwój średzinki mglistej

Osobniki dorosłe średzinki mglistej pojawiają się od kwietnia do sierpnia, ale najliczniejsze są one w czerwcu. Pojawiają się głównie na strzałach oraz gałęziach drzew żywicielskich. Zauważenie osobników dorosłych średzinki mglistej jest dość trudne ponieważ mają one maskujące zabarwienie.

Jaja składane są przez samice średzinki mglistej w szparach kory. Po wylęgnięciu się larwy tego drewnożernego owada początkowo żerują w kambium i łyku w których wygryzają one podłużne chodniki mające od 5 do 6 milimetrów szerokości. Chodniki te wypełnione są przez te drewnożerne robaki brunatnymi, ubitymi trocinkami. Później drewnożerne larwy zaczynają wygryzać płytkie chodniki w powierzchniowych warstwach drewna. Krawędzie tych chodników są łagodnie zaokrąglone.

W końcowej części chodniki drążone przez te robaki w drewnie placowato się rozszerzają. Na dnie tych placowatych chodników znajduje się owalny, płaski otwór o średnicy mającej 5 na 7 milimetrów. Otwór ten prowadzi do wnętrza mającej hakowaty kształt kolebki poczwarkowej. Kolebka ta ma wymiary wynoszące 32 na 10 milimetrów. Sięga ona do głębokości wynoszącej 25 milimetrów w głąb drewna. W przypadku cieńszych gałęzi kolebki poczwarkowe mogą sięgać aż do rdzenia. Przepoczwarzenie larw ma miejsce pod koniec lata. Po wylegnięciu się osobniki dorosłe wygryzają w korze koliste otwory mające 5 milimetrów średnicy. Cały cykl rozwojowy średzinki mglistej trwa od dwóch do trzech lat.

Jak szkody jest w stanie wyrządzić średzinka mglista

Średzinka mglista jest szkodnikiem wtórnym. Dobija on drzewa obumierające i osłabione. Lokalnie zdarza się, że średzinki mgliste pojawiają się licznie. Dotyczy to zwłaszcza sadów owocowych oraz zadrzewień dębowych i miejskich. Średzinki mgliste mogą zasiedlać także drzewa żywe w których powodują powstawanie suchoczubów.

Na szczęście uszkodzenia drewna powodowane przez średzinkę mglistą nie są poważne i koncentrują się w częściach drewna, które podczas jego obróbki trafiają do odpadów. Zapobieganie szkodom powodowanym przez średzinkę mglistą polega na przestrzeganiu zasad higieny lasu.

Żerdzianka krawiec – czym jest, jak się pozbyć

Żerdzianka krawiec – co to jest?

Żerdzianka krawiec  (Monochamus sartor) jest występującym w borach szpilkowych szkodnikiem drewna z rodziny kózkowatych.

Występowanie żerdzianki krawiec

Żerdzianka krawiec występuje na terenie wielu państw Europejskich. Teren jej występowania rozciąga się od wschodniej Francji przez Szwajcarię, północne Włochy, Bośnie i Rumunię aż do przykarpackiej Ukrainy i innych państw środkowej Europy. Żerdzianka krawiec bywała również zawlekana do Danii, Anglii i Finlandii.

Zasięg występowania żerdzianki krawiec odpowiada południowo-zachodniemu zasięgowi występowania świerka będącego najważniejszą rośliną żywicielską larw żerdzianki krawiec. Żerdzianka krawiec najczęściej występuje w górach aż do wysokości wynoszącej 1800 metrów nad poziomem morza. Na terenie Polski żerdzianka krawiec najliczniejsza jest w południowej części kraju w tym zwłaszcza na terenach górskich i na pogórzu.

Żerowanie żerdzianki krawiec

Na terenie Polski żerdzianka krawiec żeruje głównie w świerku pospolitym. Może żerować również w innych gatunkach świerków, a także choć głównie poza Polską w jodłach, sosnach, limbach i modrzewiach. Żerdzianka krawiec żeruje głównie w drzewach uszkodzonych, osłabionych, obumierających, wiatrołomach, wiatrowałach, śniegowałach oraz w nieokorowanych drzewach świeżo ściętych. Żerdzianka krawiec najczęściej pojawia się w drzewostanach nieco starszych znajdujących się w nasłonecznionych miejscach, które już zostały osłabione przez opieńkę lub pożar. Najczęściej pojawia się w grubych drzewach o średnicy wynoszącej 30 centymetrów.

Jak wygląda żerdzianka krawiec

Osobniki dorosłe żerdzianki krawiec maja od 15 do 37 milimetrów długości. Są one czarne. Na pokrywach żerdzianki krawiec w odległości 1/3 od ich nasady znajdują się głębokie poprzeczne wgniecenia, które są dobrze widoczne od tyłu. Tarczka żerdzianki krawiec jest krótko i równomiernie owłosiona. Pokrywy na wierzchołku są dość grubo urzeźbione. W przeciwieństwie do blisko z nią spokrewnionej żerdzianki urussowa na pokrywach żerdzianki krawiec nie ma wyraźnego zagęszczenia jasnych włosków. Czułki samic żerdzianki krawiec są nieco dłuższe od ich ciał. Od trzeciego członu są one białawo-szaro obrączkowane. Czarne czułki samców żerdzianki krawiec są dwukrotnie dłuższe od ich ciał. Jaja żerdzianki krawiec są owalne. Mają od 4,6 do 5,4 milimetra długości. Ich skorupka jest niewyraźnie siatkowana.

Larwy żerdzianki krawiec osiągają do 60 milimetrów długości. Szerokość głowy żerdzianki krawiec jest nieco mniejsza od jej długości. Na nasadzie przedplecza znajdują się podłużne bruzdki. Na brzusznych poduszkach ruchowych segmentów odwłokowych znajdują się bardzo niewielkie niemniej wyraźnie widoczne kolce. Białawe poczwarki żerdzianki krawiec osiągają od 15 do 38 milimetrów długości. Ich czułki są spiralnie zwinięte na spodniej stronie ciała. U samic żerdzianki krawiec są one zwinięte dwa razy, a u samców 4 razy.

Rozmnażanie się i rozwój żerdzianki krawiec

Osobniki dorosłe żerdzianki krawiec pojawiają się od czerwca do sierpnia. Szczególnie licznie pojawiają się one kiedy jest słonecznie. Najczęściej widywane są one na stosach drewna oraz na drzewach w którym będą rozwijać się larwy. Kopulacja podobnie jak jest to w przypadku blisko spokrewnionej z żerdzianką krawiec żerdzianką sosnowiec poprzedzony jest żerem regeneracyjnym. Żer ten odbywa się w koronach świerków. Podczas żeru regeneracyjnego żerdzianki krawiec płatowo obgryzają korę lub obrączkują drobne gałązki. Na wierzchołkowych partiach strzał i grubszych gałęziach obgryzają również kambium i łyko. Po kopulacji samice składają jaja pojedynczo lub rzadziej w grupach.

Umieszczają je w charakterystycznych nacięciach, które wygryzają w korze za pomocą żuwaczek, a następnie poszerzają za pomocą pokładełka. Larwy żerdzianki krawiec wylęgają się z jaj po upływie od 10 do 14 dni. Larwy żerdzianki krawiec wygryzają w kambium, łyku, wierzchnich warstwach drewna i korze placowate chodniki o nieregularnym kształcie. Początkowo chodniki te zapełniane są przez larwy żerdzianki krawiec brunatną mączką, a następnie białymi wiórkami. Po trwający około miesiąca żerowaniu larwy żerdzianki krawiec wgryzają się w drewno poprzez eliptyczny otwór mający wymiary wynoszące od 4 do 5 na od 9 do 13 milimetrów.

Następnie wygryzają one mający łukowaty kształt chodnik szeroki na 18 milimetrów. Chodnik ten sięga w głąb drewna aż do głębokości wynoszącej 14 centymetrów. W chodniku tym znajdują się białe, luźne wiórki. Wiórki te regularnie usuwane są przez larwy do placowatego chodnika znajdującego się pod korą, a później na zewnątrz kory przez znajdujący się w niej otwór. Chodnik zakończony jest kolebką poczwarkową. Po wylęgnięciu się z kolebki poczwarkowej osobniki dorosłe żerdzianki krawiec wygryzają się z drewna poprzez kolisty otwór wylotowy mający średnicę wynoszącą od 7,5 do 10 milimetrów. Cykl rozwojowy żerdzianki krawiec trwa od roku do dwóch. Najczęściej jest to jednak rok, a dwuletni cykl rozwojowy występuje głównie w trudnych warunkach klimatycznych w tym zwłaszcza w górach.

Szkody wyrządzane przez żerdziankę krawiec

Żerdzianka krawiec to groźny szkodnik wtórny świerków. Szkody, które wyrządza nierzadko są rozległe i poważne. Szczególnie duże są one w drzewostanach górskich, które zostały uszkodzone lub osłabione przez wiatr, śnieg, foliofagi lub opieńkę. Szkody wyrządzane są za równo przez larwy żerdzianki krawiec jak i osobniki dorosłe. Larwy uszkadzają kambium i łyko. Osobniki dorosłe uszkadzają gałęzie podczas żeru regeneracyjnego. Prawdopodobnie żywią się również sokiem zranionych drzew. Żerdzianka krawiec to jeden z najgroźniejszych szkodników drewna powodujący znaczne obniżenie jego wartości użytkowej.

Zapobieganie szkodom wyrządzanym przez żerdziankę krawiec.

Zapobieganie szkodom, które wyrządzane są przez żerdziankę krawiec polega na przestrzeganiu reguł higieny sanitarnej lasu. Podstawową metodą zwalczania żerdzianki krawiec jest korowanie i usuwanie zasiedlonych przez nią drzew, które przeprowadzane jest wczesną jesienią, a także wykładanie drzew pułapkowych z gałęziami. Drzewa pułapkowe korowane są po upływie miesiąca od kulminacji rójki. Drobne gałęzie usuwane są lub spalane w okresie zimowym.

Dezynsekcja mikrofalowa

dezynsekcja mikrofalami

Dezynsekcja mikrofalami

Przez wiele lat poszukiwano skutecznych sposobów na ekologiczną eliminację szkodników drewna. Jednak dopiero w pierwszej dekadzie XXI stulecia udało się zastosować do tego celu mikrofale. Dzięki nowoczesnej technologii walka z insektami, bakteriami i grzybami nie wymaga użycia środków chemicznych, na dodatek może być przeprowadzona w różnego typu warunkach. Osoby poszukujące niezawodnego sposobu na zwalczenie szkodników drewna mogą zdecydować się na tę metodę, która jest alternatywą dla fumigacji, czyli gazowania oraz dezynsekcji termicznej.

Dlaczego dezynsekcja drewna ma tak duże znaczenie?

Drewno jest stosowanym od wieków materiałem budulcowym i dekoracyjnym. Służy do budowy całych domów lub ich elementów, a także mebli, skrzyń, beczek, ram. Niestety, ze względu na różne czynniki biologiczne jego trwałość jest mocno zagrożona. Wiele zależy od przezorności właściciela danego obiektu, który powinien zabezpieczyć wszystkie drewniane elementy oraz zareagować na objawy bytowania w nich szkodników (pojawienie się dziurek w konstrukcji, słyszalne sygnały działalności robaków). Do najczęściej atakujących drewniane konstrukcje gatunków należą spuszczel pospolity, miazgowiec brunatny czy kołatek domowy. Są one plagą szczególnie w obiektach zabytkowych, sakralnych, starych meblach, skansenach, ale mogą zadomowić się także w nowszych budynkach, słupach, ogrodzeniach, dachach. Jeśli plaga jest spora, są w stanie uczynić ze środka danego elementu proszek.

Na czym polega dezynsekcja mikrofalami?

Technologia mikrofalowa wykorzystuje drgania polarne cząsteczek wody w polu elektromagnetycznym. Dzięki niej dezynsekcji można poddać tylko jeden element danej konstrukcji, w którym zagnieździły się robaki, natomiast nie trzeba skupiać się na całym obiekcie, a to w praktyce oznacza oszczędność energii i pieniędzy (odwrotnie jest podczas przeprowadzania dezynsekcji gorącym powietrzem). Metoda ta jest całkowicie skuteczna i bezpieczna, spełnia też narzucone przepisami unijnymi normy. Jej przeprowadzaniem zajmują się wyspecjalizowane w dezynsekcji firmy. Daje gwarancję efektywności i pozbycia się szkodliwych robaków z cennych obiektów.

Mimo wszystko warto jednak pamiętać o profilaktyce wobec drewnojadów. Zalicza się do niej wybór odpowiedniego gatunku drewna (rzadziej atakowane jest drewno z drzew liściastych), zabezpieczenie go środkiem chemicznym lub w razie braku zabezpieczenia – przeprowadzanie regularnych, corocznych kontroli.