Dzienne archiwum: 13 marca 2017

Tykotek pstry

Dodaj komentarz

tykotek-pstry

Tykotek pstry

(xestobium rufovillosum)

Występowanie

Tykotek pstry występuje w całej Europie, Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Nowej Kaledonii i Algierze. W Polsce najwięcej jest go w okolicach charakteryzujących się wysoką wilgotnością powietrza.

Żerowanie

Tykotek pstry żeruje w drewnie olchy, buka, dębu i innych drzew liściastych, rzadziej iglastych.

Morfologia

Chrząszcze Tykotka pstrego osiągają długość od 5 do 9 mm. Są niemal czarne. Larwy tykotka są białe i długie na 10 mm.

Biologia

Chrząszcze tykotka pojawiają się od końca kwietnia do czerwca. Samice składają od 50 do 60 jaj. Okres wylęgu larw uzależniony jest od wilgotności otoczenia i temperatury. Trwa on od 3 do 5 tygodni. Na początku larwy tykotka żerują w powierzchniowych warstwach drewna, później również w części twardzielowej. Larwy tykotka drążą w drewnie okrągłe chodniki o średnicy 4 mm, które wypełniają ekskrementami i silnie ubitą mączką. Przepoczwarzenie larw następuje wiosną następnego roku. Cykl rozwojowy tykotka podobnie jak u wielu owadów uzależniony jest od warunków niemniej trwa on nie krócej niż 2 lata. Rozwój ten najszybszy jest przy wilgotności powietrza wynoszącej 80 % i temperaturze 20 – 25 stopni Celsjusza. Rozwój larw przyśpiesza działalność grzybów rozkładających drewno, które rozluźniają strukturę drewna i podwyższają jego wilgotność.

Wyrządzane szkody

Tykotek pstry to wyjątkowo groźny szkodnik drewna w zabytkowych budowlach, rzeźbach, ikonach i drewnianych sprzętach. Zasiedla zarówno drewno zagrzybione i nie zagrzybione. Wraz z upływem czasu jego ilość wzrasta aż do całkowitego zniszczenia drewna.

Zapobieganie i zwalczanie

Podstawowym sposobem zapobiegania wystąpieniu tykotka pstrego jest ochrona budynków przed zawilgoceniem. Aby trwale zabezpieczyć drewno konieczne jest jego nasycenie preparatami grzybo- i owadobójczymi. Dezynsekcję prowadzi się metodami fizycznymi i chemicznymi.

Wyschlik wierzbowiec

Dodaj komentarz

korniki w dachu drewnianym

Wyschlik wierzbowiec

WYSTĘPOWANIE WYSCHLIKA WIERZBOWCA

Wyschlik wierzbowiec występuje we wschodniej i północnej Europie, północnej Azji i na Kamczatce. W Polsce wyschlik wierzbowiec jest pospolity.

ŻEROWANIE WYSCHLIKA WIERZBOWCA

Wyschlik wierzbowiec żeruje w martwym drewnie wierzb i topoli. Atakuje martwice boczne na drzewach żywych, drzewa obumierające i martwe, suche gałęzie żywych drzew, tylce złomów i drzewa leżące.

MORFOLOGIA WYSCHLIKA WIERZBOWCA

Chrząszcz długi na 3 do 5 mm. Ciało walcowate i wydłużone koloru brunatnego. Czułki różnią się w zależności od płci. U samic są one piłkowane, a u samców mają grzebykowate wyrostki krótsze niż połowa długości czułków. Pokrywy z rzędami kropek. Larwy długie do 6 mm. Na początku są nitkowate i cienkie. Z czasem stają się drobno owłosione, białe i zgięte.

BIOLOGIA WYSCHLIKA WIERZBOWCA

Chrząszcze wyschlika wierzbowca pojawiają się od maja do sierpnia. Rójka w czerwcu i na początku lipca. Samice składają jaja w prostopadłych do powierzchni drewna korytarzach. Larwy wyschlika wylęgają się z nich po kilkunastu dniach. Chodniki drążone przez larwy mają szerokość 2 mm. Larwy wyschlika wypełniają je ekskrementami i trocinkami. Cykl rozwojowy wyschlika wierzbowca trwa 2 lata.

WYRZĄDZANE SZKODY

Wyjątkowo groźny szkodnik drewna atakujący odziomkową część żywych drzew. Inicjuje zasiedlanie drzew przez grzyby zgniliznowe, a także szkodniki techniczne i wtórne.

ZAPOBIEGANIE I ZWALCZANIE

Zapobieganie zniszczeniom dokonywanym przez wyschlika wierzbowca polega na przestrzeganiu zasad higieny lasu. Szczególnie ważne jest usuwanie z lasu zasiedlonego przez wyschlika drewna takiego jak tylce złomów i posusz.

Zgrzypik twardokrywka

Dodaj komentarz

Chrząszcze owady

Zgrzypik twardokrywka

(Lamia textor)

Występowanie

Zgrzypik twardokrywka jest powszechny w Europie i północnej Azji. W Polsce występuje w zadrzewieniach wierzbowych, rzadziej w lasach liściastych z dużym udziałem wierzby.

Żerowanie

Zgrzypik twardokrywka żeruje w różnych gatunkach wierzb. Spotkać go można również w brzozach, olchach i topolach.

Morfologia

Chrząszcze zgrzypika są długie na 12 do 32 mm. Ciało jest krępe, masywne i czarnobrunatne. Białożółte larwy osiągają do 40 mm długości.

Rozwój

Chrząszcze zgrzypika twardokrywki pojawiają się od maja do lipca. Spotkać je można w słoneczne dni na dolnych częściach pni odroślowych wierzb lub w ściółce obok nich. Zgrzypiki wydają skrzypiące dźwięki od których pochodzi ich nazwa. Samice składają jaja w szparach kory, oraz w robionych żuwaczkami nacięciach. Larwy żerują najpierw w łyku, a potem wygryzają podłużne, płaskie chodniki w powierzchniowych warstwach drewna i wewnętrznych warstwach kory. Cykl rozwojowy zgrzypika trwa 3 lata.

Wyrządzane szkody

Zgrzypik twardokrywka potrafi doprowadzić do całkowitego zniszczenia plantacji wierzbowych.

Zapobieganie i zwalczanie

W celu zapobiegania stosuje się rowki izolacyjne, które rozdzielają świeżo zakładane uprawy wierzbowe od sąsiadujących z nimi wierzb. Obecność zgrzypika w uprawach wierzby należy kontrolować. W tym celu stosuje się rowki pułapkowe. W warunkach miejskich młode larwy i jaja można niszczyć przy pomocy stalowego drutu wciskanego w nacięcia zrobione przez samicę w trakcie składania jaj.

TAGI: Zgrzypik twardokrywka, zwalczanie owadów w drewnie, robaki korniki, firma zwalczająca owady,

Żerdzianka sosnówka

Dodaj komentarz

owady w drewnie

Żerdzianka sosnówka

(Monochamus galloprovincialis)

Występowanie Żerdzianka

Żerdzianka sosnówka jest szeroka rozpowszechniona w Europie, północnej Afryce, Azji mniejszej i północnej Azji. W Polsce żerdzianka najczęściej występuje na niżu.

Żerowanie

Żerdzianka sosnówka żeruje na drzewostanach sosnowych. Rzadziej pojawia się na modrzewiu, świerku i jodle. Masowo pojawia się w drzewostanach przerzedzonych i osłabionych przez grzyby, pożary, huragany i zanieczyszczenia przemysłowe.

Morfologia

Chrząszcze żerdzianki sosnówki osiągają długość 11 – 28 mm. Ciało jest brunatnoczarne, walcowate i lekko spłaszczone. Białe, beznogie larwy żerdzianki sosnówki osiągają długość 40 mm.

Rozwój Żerdzianki

Chrząszcze żerdzianki sosnówki roją się od czerwca do sierpnia w godzinach południowych. Samice składają jaja na gałęziach i w górnych częściach strzały. Larwy wylęgają się z nich po 5 – 15 dniach. W grubych odcinkach pnia chodniki drążone przez larwy żerdzianki sosnówki sięgają do 6 cm, a w gałęziach i cienkich strzałach przebiegają przez cały ich przekrój. Długość cyklu rozwojowego żerdzianki sosnówki uzależniona jest od warunków. Trwa on od roku do dwóch lat w przypadku drewna przesuszonego i okorowanego.

Wyrządzane szkody

Żerdzianka powoduje duże szkody podczas żeru. Uszkodzone przez żerdziankę gałęzie są obłamywane co prowadzi do silnego przerzedzenia koron. Larwy silnie uszkadzają drewno sprawiając, że nadaje się ono tylko na płyty wiórowe lub na opał.

Zapobieganie i zwalczanie

W celu zapobieżenia pojawieniu się żerdzianki sosnówki należy usuwać z lasu drzewa obumierające, osłabione i chore, świeży posusz, wywały i złomy. Nieokorowane strzały przykrywa się gałęziami lub zabezpiecza insektycydami. W celu zwalczania żerdzianki usuwa się i koruje zasiedlone przez nią drzewa oraz stosuje się drzewa pułapkowe.

TAGI: Żerdzianka sosnówka, zwalczanie owadów szkodników, skuteczna dezynsekcja, robaki w drewnie,

Drwalnik bukowiec

Dodaj komentarz

Drwalnik bukowiec

(Xyloterus domesticus)

zwalczanie korników

Występowanie

Drwalnik bukowiec występuje w Europie i na Kaukazie. W Polsce spotykany jest w rezerwatach i w zaniedbanych drzewostanach bukowych.

Żerowanie Drwalnika Bukowca

Żeruje w dębie, robinii, jarzębinie, lipie, klonie, olszy, jaworze, wiązie i orzechu włoskim, ale najczęściej atakuje stare drzewostany bukowe. Atakuje drzewa uszkodzone, osłabione, obumierające i złamane.

Morfologia

Chrząszcze drwalnika bukowca osiągają długość od 3 do 3,5 mm. Są czarne z jasnopłowymi, lub żółtymi pokrywami.

Rozwój

Rójka chrząszcza drwalnika bukowca przypada na maj i czerwiec. Generacje są jednoroczne.

Wyrządzane szkody

Drwalnik Bukowiec to groźny szkodnik drewna liściastego powodujący duże szkody w świeżym surowcu.

Zapobieganie i zwalczanie szkodnika

Zapobieganie polega na usuwaniu drewna z lasu przed rójką chrząszczy. Zwalczanie polega na połupaniu zasiedlonego drewna i szybkim jego przesuszeniu. Alternatywną metodą zwalczania drwalnika bukowca jest opryskanie drewna insektycydami. Inna metoda to stosowanie pułapek feromonowych.

TAGI: Drwalnik bukowiec, zwalczanie owadów w drewnie, szkodniki drewna, korniki w drewnie,